Zbudowana w latach 1791-1794 pierwotnie jako drewniana. W latach 1874-1879 przebudowana na ceglaną śluzę komorową z „przestawionymi głowami” w stosunku do osi kanału. To oryginalne rozwiązanie pozwalało na zwiększenie przepustowości dzięki równoczesnemu śluzowaniu dwóch barek.
W rozwiązaniach projektowych zastosowano oryginalne rozwiązanie w postaci żelbetowej konstrukcji odciążającej ściany komory. Dokumentacja remontu i modernizacji śluzy obejmowała projekty:
- wrót o wysokości 5,62 m na głowie górnej i 8,90 m na głowie dolnej,
- dzwonowego zamknięcia kanałów obiegowych na głowie górnej,
- zasuwy we wrotach na głowie dolnej,
- zaprojektowano napędy ręczne dla wszystkich urządzeń mechanicznych,
